Şik t. Turkije (nr. 2), EHRM 24 november 2020, nr. 36493/17

Een journalist van de Turkse krant Cumhuriyet is in 2016 aangehouden omdat hij propaganda voor terroristische organisaties zou hebben verspreid. Na bijna twee jaar in voorarrest te hebben doorgebracht werd hij vrijgelaten, maar later werd hij tot 7,5 jaar gevangenisstraf veroordeeld vanwege zijn uitingen. Het EHRM oordeelt dat er geen redelijke verdenking tegen klager kon bestaan toen hij werd aangehouden en vervolgd, zodat het voorarrest in strijd is met art. 5 lid 1 EVRM. Ook is de vrijheid van meningsuiting (art. 10 EVRM) geschonden. Misbruik van de mogelijkheid om EVRM-rechten te beperken (art. 18 EVRM) acht het Hof niet aangetoond.

Staatsanwaltschaft Heilbronn, HvJ 19 november 2020, zaak C-454/19

In het kader van een strafrechtelijke procedure over kinderontvoering is de vraag opgekomen of daarbij dezelfde voorwaarden voor strafbaarheid kunnen gelden bij overbrenging van het kind naar een andere EU-lidstaat als bij overbrenging naar een derde staat. Het HvJ oordeelt dat dit een ongelijke behandeling oplevert die niet gerechtvaardigd is als overbrenging naar een andere lidstaat ook strafbaar is als daarbij geen gebruik is gemaakt van geweld, bedreiging met ernstig kwaad of een list.

Süleyman t. Turkije, EHRM 17 november 2020, nr. 59453/10

Tijdens een strafprocedure kon de verdediging een ooggetuige van een moord niet in persoon ondervragen. Het EHRM is van oordeel dat er in dit geval geen goede redenen waren waarom de ooggetuige niet ter zitting kon verschijnen, terwijl de ooggetuigenverklaring wel doorslaggevend was voor de veroordeling. Ook zijn er onvoldoende procedurele waarborgen geboden die een tegenwicht konden vormen tegen het nadeel dat de verdediging ondervond door de ooggetuige niet in persoon te kunnen horen. Schending art. 6 lid 1 en 6 lid 3 (d) EVRM.

Syndicat CFTC, HvJ EU 18 november 2020, zaak C-463/19

Op grond van een cao is een periode van ouderschapsverlof met gedeeltelijk behoud van salaris alleen beschikbaar voor werkneemsters die zelf hun kind opvoeden. Een nationale rechter heeft vragen gesteld over de verenigbaarheid daarvan met een aantal Handvestbepalingen, maar het Hof besluit de vragen op grond van richtlijn 2006/54 te beantwoorden. Een aan vrouwen voorbehouden verlof is alleen aanvaardbaar als het direct verband houdt met moederschap; bovendien moet het dan aan bepaalde eisen voldoen, bijvoorbeeld omtrent de hoogte en duur. Het is aan de nationale rechter om dat in dit geval na te gaan.

Unuane t. Verenigd Koninkrijk, EHRM 24 november 2020, nr. 80343/17

Een Nigeriaanse man is in het Verenigd Koninkrijk herenigd met zijn Nigeriaanse partner. Samen hebben zij drie kinderen gekregen, waarvan er één een hartaandoening heeft. Het stel is strafrechtelijk veroordeeld wegens fraude bij meerdere aanvragen om in het VK te kunnen blijven, waarop besloten is om de man uit te zetten. De vrouw en de kinderen mogen blijven vanwege de hartaandoening van het eerste kind. Volgens het EHRM heeft de nationale rechter de belangen van de vader en de kinderen onvoldoende laten meewegen in de uitzettingsbeslissing en heeft hij daardoor geen volwaardig proportionaliteitsoordeel gegeven. De uitzetting was dan ook in strijd met art. 8 EVRM.

Vegotex International S.A. t. België, EHRM 10 november 2020, nr. 49812/09

Tijdens een procedure over een naheffing is nieuwe wetgeving aangenomen met terugwerkende kracht, die voor de klager in deze zaak nadelig uitpakte. Het EHRM oordeelt dat de terugwerkende kracht in deze zaak niet in strijd was met art. 6 lid 1 EVRM, nu de wetgever vooral reageerde op een uitspraak van het Hof van Cassatie en een redelijke correctie aanbracht waardoor de eerder bestaande situatie juridisch gezien kon worden voortgezet. Wel heeft de procedure te lang geduurd en is het redelijketermijnvereiste van art. 6 lid 1 EVRM geschonden.

The Religious Denomination of Jehovah’s Witnesses in Bulgaria t. Bulgarije, EHRM 10 november 2020, nr. 5301/11

De gemeenschap van Jehova’s Getuigen in Bulgarije had een stuk grond gekocht om daarop een koninkrijkshuis te kunnen bouwen. Daarvoor kregen zij een bouwvergunning, maar vanwege onvolkomenheden werd de bouw later stilgelegd. De burgemeester, het bevoegde bestuursorgaan, meldde intussen in de lokale media dat hij protesten tegen de bouw van een godsdiensthuis voor Jehova’s Getuigen ondersteunde. Volgens het EHRM is door de belemmeringen indirect inbreuk gemaakt op de godsdienstvrijheid en zijn de motieven en redenen daarvoor op nationaal niveau niet voldoende onderzocht. Schending art. 9 EVRM.

Saran t. Roemenië, EHRM 10 november 2020, nr. 65993/16

Een islamitische gevangene heeft verzocht om een dieet in overeenstemming met zijn geloof. Dit werd aanvankelijk gehonoreerd, maar in een andere gevangenis werd dit geweigerd omdat klager foutief als orthodox-christelijk was geregistreerd en hij geen documenten kon overleggen om aan te tonen dat dit niet klopte. Het EHRM acht het de verantwoordelijkheid van de staat om zorgvuldig om te gaan met deze gegevens en stelt vast dat de staat zijn positieve verplichtingen onder art. 9 EVRM niet voldoende is nagekomen.

Sabuncu e.a. t. Turkije, EHRM 10 november 2020, nr. 23199/17

Tien journalisten en leden van het stichtingsbestuur van de Turkse krant Cumhuriyet zijn in de nasleep van de mislukte couppoging in 2016 opgepakt, beweerdelijk op verdenking van verspreiding van propaganda voor terroristische organisaties. Het EHRM overweegt echter dat er geen redelijke verdenking tegen de klagers kon bestaan, onder meer nu de publicaties geen propaganda bevatten en niet alle uitingen aan alle klagers konden worden toegeschreven; schending art. 5 EVRM. Hoewel het Hof impliceert dat het doel vooral was om journalistieke kritiek op de regering te onderdrukken, ziet het onvoldoende aanwijzingen om een schending van art. 18 EVRM aan te nemen.