Hanan t. Duitsland, EHRM (GK) 16 februari 2021, nr. 4871/16

In 2009 zijn in Kunduz burgerdoden gevallen bij een luchtaanval op twee brandstoftankers die door opstandelingen waren gekaapt. Duitsland was op dat moment verantwoordelijk voor de troepen in Kunduz en heeft onderzoek uitgevoerd naar de situatie. Daarbij is geconcludeerd dat kolonel K., die opdracht gaf tot de luchtaanval, niet wist dat er burgers aanwezig waren. Het EHRM neemt aan dat Duitsland op grond van art. 1 EVRM rechtsmacht had om het onderzoek uit te voeren. Het onderzoek zelf is voldoende zorgvuldig en effectief geweest, zodat de procedurele verplichtingen onder art. 2 EVRM niet zijn geschonden.

Gawlik t. Liechtenstein, EHRM 16 februari 2021, nr. 23922/19

Een medisch specialist verdenkt een collega van het welbewust toedienen van hoge doses morfine aan patiënten met het doel om actieve euthanasie te plegen. Hij doet daarvan aangifte bij de politie, maar na onderzoek blijkt dat de collega zorgvuldig heeft gehandeld. De specialist wordt daarop ontslagen wegens schending van de reputatie van en het vertrouwen in het ziekenhuis. Het Hof beoordeelt de kwestie op basis van zijn criteria voor klokkenluiden en besluit dat het ontslag niet in strijd was met art. 10 EVRM.

Behar en Gutman t. Bulgarije, EHRM 16 februari 2021, nr. 29335/13

Een bekende Bulgaarse politicus heeft in zijn boeken zeer virulente antisemitische uitspraken gedaan. Verschillende mensen voelden zich hierdoor direct geraakt en hebben op nationaal niveau geprocedeerd over intimidatie en het zaaien van haat jegens Joden. De nationale rechters hebben hun eisen afgewezen. Het EHRM formuleert verschillende factoren die kunnen maken dat publieke uitspraken jegens een etnische of sociale groep binnen het bereik van art. 8 EVRM kunnen vallen. Daarnaast oordeelt het dat de nationale rechters onvoldoende recht hebben gedaan aan het discriminatieverbod van art. 8 jo. 14 EVRM.

V.C.L. en A.N. t. Verenigd Koninkrijk, EHRM 16 februari 2021, nrs. 77587/12 en 74603/12

Twee Vietnamese minderjarigen zijn aangetroffen in cannabiskwekerijen en zijn vervolgd en bestraft wegens productie van drugs. Tijdens de procedure bleek dat zij slachtoffer zouden kunnen zijn geweest van mensenhandel, maar daaraan werden uiteindelijk geen gevolgen verbonden. Het Hof oordeelt dat vervolging van slachtoffers van mensenhandel alleen in overeenstemming kan zijn met art. 4 EVRM als aan bijzondere zorgvuldigheidseisen is voldaan. Nu het vereiste zorgvuldige onderzoek hier niet is uitgevoerd, heeft de staat in strijd gehandeld met art. 4 EVRM; bovendien is de strafprocedure jegens de slachtoffers daardoor oneerlijk geweest in de zin van art. 6 EVRM.

Vilela t. Portugal, EHRM 23 februari 2021, nr. 63687/14

Bij de geboorte van een kindje in 1994 zijn ernstige complicaties opgetreden, met zware handicaps voor het kind als gevolg. De ouders hebben tegen het ziekenhuis geprocedeerd omdat zij van mening zijn dat er sprake was van medische nalatigheid, maar deskundigen zagen geen causaal verband tussen medische tekortkomingen en de gezondheidstoestand van het kind. Het EHRM volgt deze nationale beoordeling en ziet geen materiële schending van de verplichtingen onder art. 8 EVRM. Wel oordeelt het dat de nationale procedure in strijd met art. 8 EVRM te lang heeft geduurd.

Caisse pour l’avenir des enfants, HvJ EU 25 februari 2021, zaak C-129/20

De herziene raamovereenkomst inzake ouderschapsverlof moet worden uitgelegd in het licht van art. 23 en 33 Hv. De clausules ervan staan in de weg aan een nationale regeling waarbij de toekenning van het recht op ouderschapsverlof afhankelijk wordt gesteld van de voorwaarde dat de ouder de hoedanigheid van werknemer heeft op het moment van de geboorte of adoptie van zijn kind. Aanvaardbaar is wel een voorwaarde dat de betrokken ouder onmiddellijk voorafgaand aan het ouderschapsverlof twaalf maanden onafgebroken heeft gewerkt.