F.O. t. Kroatië, EHRM 22 april 2021, nr. 29555/13

Een jongen is op de middelbare school verschillende keren voor idioot en domkop uitgemaakt door zijn wiskundedocent. Daar heeft hij psychische schade aan overgehouden, maar de school heeft weinig tot niets gedaan tegen de beledigingen. Het EHRM is van oordeel dat een dergelijke vorm van verbaal geweld of intimidatie, gelet op de context, binnen het bereik van art. 8 EVRM valt. De staat heeft een zware verantwoordelijkheid om dit soort gedrag op scholen tegen te gaan. In dit geval is onvoldoende gedaan om de jongen tegen de beledigingen te beschermen, zodat art. 8 EVRM is geschonden.

E.G. t. Moldavië, EHRM 13 april 2021, nr. 37882/13

In 2008 is E.G. slachtoffer geworden van groepsverkrachting. De drie daders zijn veroordeeld tot gevangenisstraffen, maar één van de daders is voortvluchtig. Hem is aanvankelijk in 2012 gratie verleend, al is dat besluit later ingetrokken. Volgens het EHRM is gratieverlening in beginsel niet in overeenstemming met de verplichtingen van staten tot effectieve bescherming van de rechten van een geweldsslachtoffer onder art. 3 en 8 EVRM. Bovendien verplichten deze bepalingen tot inspanningen om een veroordeling bij gewelddadige (zeden)delicten effectief ten uitvoer te leggen. Deze verplichtingen heeft Moldavië in deze zaak geschonden.

Braathens Regional Aviation, HvJ EU 15 april 2021, zaak C-30/19

In het licht van EU-gelijkebehandelingsrichtlijn 2000/43 en art. 47 Hv is het niet toelaatbaar dat een nationale wettelijke regeling het mogelijk maakt dat iemand die verantwoordelijk is voor een discriminatoir handelen een schadevergoeding betaalt aan de benadeelde, zonder de discriminatie te erkennen en zonder nader rechterlijk onderzoek naar de inhoud van de discriminatieklacht. De nationale rechter moet dan de wettelijke regeling buiten toepassing verklaren en zelf recht doen aan de eisen van art. 7 en 15 van de gelijkebehandelingsrichtlijn en art. 47 Hv.

Armando Carvalho, HvJ EU 25 maart 2021, zaak C-565/19 P

Verschillende families hebben in 2018 geprobeerd om bij het Gerecht van de EU een pakket van EU-maatregelen te laten vernietigen tot terugdringing van de broeikasgassen. Daarbij was het verzoek aan het Gerecht om de wetgevende instellingen op te dragen om tot een veel grotere reductie te komen in 2030. Het Gerecht heeft dit beroep niet-ontvankelijk verklaard omdat het naar EU-recht voor individuen niet mogelijk is om op te komen tegen algemene regelgeving. Het HvJ bevestigt dit oordeel in hoger beroep.

Federazione nazionale delle imprese elettrotecniche ed elettroniche (Anie) e.a., HvJ EU 15 april 2021, gev. zaken C-798/18 en C-799/18

In een zaak over een stimuleringsregeling voor de exploitatie van zonnecellen overweeg het Hof dat art. 16 en 17 Hv zich niet verzetten tegen een nationale regeling die voorziet in een vermindering of uitstel van betaling van de stimuleringsbedragen voor de op deze manier opgewekte energie die bij eerdere bestuursbesluiten zijn toegekend en door ad hoc-overeenkomsten tussen de exploitanten van deze installaties en een overheidsbedrijf zijn bevestigd, wanneer deze regeling betrekking heeft op stimuleringsbedragen waarin reeds is voorzien maar die nog niet verschuldigd zijn.

Ahmet Hüsrev Altan t. Turkije, EHRM 13 april 2021, nr. 13252/17

Een journalist is na de mislukte staatsgreep in 2016 in Turkije opgepakt en in voorlopige hechtenis genomen omdat hij subliminale boodschappen over de coup zou hebben afgegeven in zijn publicaties. Het EHRM oordeelt dat er in de gegeven omstandigheden geen enkele redelijke verdenking tegen de journalist kon bestaan. Daardoor was er noch een redelijke grond voor het voorarrest, noch voor de beperking van de vrijheid van meningsuiting, in strijd met art. 5 lid 1 en art. 10 EVRM. Voorts stelt het EHRM een schending vast van art. 5 lid 4 EVRM omdat klagers toegang tot zijn strafdossier sterk beperkt was waardoor zijn mogelijkheden van het voeren van een effectieve verdediging werden geraakt.

Venken e.a. t. België, EHRM 6 april 2021, nr. 46130/14

Het EHRM heeft in eerdere zaken tegen België scherpe kritiek uitgesproken op de internering van psychiatrische delinquenten in niet-passende instellingen, zonder toegang tot behandeling. België heeft naar aanleiding daarvan een heel aantal verbetermaatregelen doorgevoerd. Het Hof oordeelt nu dat enkele nieuw voorziene rechtsmiddelen ter voorkoming van onrechtmatige detentie weliswaar nog tekortkomingen vertonen, maar in combinatie bezien aan de eisen van art. 5 lid 4 en 13 EVRM voldoen. Ten aanzien van twee klagers beslist het echter ook dat zij onvoldoende gecompenseerd zijn, in strijd met art. 3 en 5 lid 1 EVRM.

Vavřička e.a. t. Tsjechië, EHRM (GK) 8 april 2021, nr. 47612/13 en 5 andere

In Tsjechië bestaat een wettelijke plicht tot deelname aan een vaccinatieprogramma voor alle ingezetenen, waarbij niet-gevaccineerde kinderen op voorschoolse faciliteiten worden geweigerd. Verschillende mensen hebben hiertegen bezwaren, vooral omdat zij geen vertrouwen hebben in vaccins of vinden dat die een gevaarlijke inbreuk maken op de fysieke integriteit. Volgens het EHRM kunnen dergelijke bezwaren niet zwaarder wegen dan het zwaarwegende belang van bescherming van de volksgezondheid, vooral nu een hoge vaccinatiegraad nodig is om kwetsbare kinderen en groepen te beschermen; geen schending art. 8 EVRM. Een kritische houding tegenover vaccinatie wordt niet beschermd door art. 9 EVRM.

Tsonyo Tsonev t. Bulgarije, EHRM 6 april 2021, nr. 35623/11

Het EHRM heeft in 2010 geoordeeld dat sprake was van ‘bis in idem’ doordat Tsonyo Tsonev zowel een bestuurlijke boete als een gevangenisstraf kreeg opgelegd vanwege mishandeling. Na de uitspraak is de strafzaak heropend, maar de veroordeling werd in stand gelaten. De bestuursrechtelijke procedure werd niet heropend, niet alleen omdat het dossier was vernietigd, maar ook omdat de rechter niet erkende dat er bis in idem was. Het EHRM acht deze nieuwe beoordelingen evident in strijd met art. 4 P7 EVRM, maar vindt het niet nodig Bulgarije onder art. 46 EVRM te verplichten de zaken alsnog te heropenen.

Smiljanić t. Kroatië, EHRM 25 maart 2021, nr 35983/14

S.S. is overleden na een aanrijding door D.M., die onder invloed van alcohol door rood licht was gereden. D.M. werd veroordeeld tot een boete van 260 euro; de boete bleef laag omdat D.M. voor 35 eerdere verkeersovertredingen niet strafrechtelijk was veroordeeld. Het EHRM oordeelt dat de Kroatische overheid in het onderhavige geval te weinig heeft gedaan om ervoor te zorgen dat de veiligheid van S.S. in het verkeer werd beschermd tegen handelen als dat van D.M. Daarnaast acht het de opgelegde boete onredelijk laag en daarmee in strijd met de procedurele positieve verplichtingen onder art. 2 EVRM.