Bah t. Nederland, EHRM 22 juni 2021 (ontv.besl.), nr. 35751/20

Een asielzoeker heeft beroep ingesteld tegen een besluit tot vreemdelingenbewaring. De zitting zou op 19 maart 2020 plaatsvinden, maar op 17 maart sloten de rechtbanken vanwege de eerste corona-lockdown. Pogingen om de asielzoeker via een tele-/videoconferentie te horen slaagden vanwege de coronamaatregelen in de bewaringscentra niet. Wel is zijn advocaat via de telefoon gehoord. Het EHRM vindt het te billijken dat klager niet in persoon is gehoord, mede vanwege de onverwachte lockdown, de volksgezondheid, de beperkte gevolgen voor de asielzoeker en het feit dat het niet ging om een procedure in de zin van art. 6 EVRM.

D.A. e.a. t. Polen, EHRM 8 juli 2021, nr. 51246/17

Enkele Syrische vluchtelingen hebben verschillende keren geprobeerd de grens tussen Wit-Rusland en Polen over te steken om in Polen asiel te kunnen aanvragen. Zij zijn steeds teruggestuurd omdat ze niet aanvoerden dat ze vluchtelingen waren, ondanks interimmaatregelen die het EHRM had opgelegd om ervoor te zorgen dat hun asielverzoeken zouden worden behandeld. Overeenkomstig zijn uitspraak in M.K. e.a. t. Polen oordeelt het Hof dat dit onverenigbaar is met art. 3 en 4 P4 EVRM. Het ter discussie stellen van de legitimiteit van de interimmaatregelen, ook na herbeoordeling door het Hof, is bovendien strijdig met art. 34 EVRM.

Diosdalo Cabello Rondón,  Gerecht 14 juli 2021, zaak T-248/18

Een Venezolaanse politicus is op een EU-sanctielijst geplaatst waardoor zijn tegoeden zijn bevroren, onder meer omdat hij in Venezuela zijn positie heeft gebruikt om via de audiovisuele media op te roepen tot haat en geweld jegens oppositiepolitici en mensenrechtenverdedigers. Het Gerecht beoordeelt of de maatregelen verenigbaar zijn met de vrijheid van meningsuiting van art. 11 Hv, op basis van de criteria als neergelegd in de EHRM-rechtspraak. De conclusie is dat de maatregelen noodzakelijk en niet onevenredig zijn aan de doelstelling van het beschermen van democratie en rechtsstaat en niet in strijd zijn met de vrijheid van meningsuiting.

Europese Commissie t. Polen (tuchtrechtspraak), HvJ EU 15 juli 2021, zaak C-791/19

Naar aanleiding van een inbreukprocedure heeft het HvJ zich gebogen over de herziening van het Poolse tuchtrechtelijk systeem. Het concludeert dat dit systeem op verschillende punten onverenigbaar is met art. 19 lid 1 VEU, art. 47 Hv en art. 267 VWEU. De onafhankelijkheid van de Tuchtkamer is onvoldoende gegarandeerd; daarnaast is onvoldoende wettelijk omschreven in welke gevallen rechters tuchtrechtelijk kunnen worden aangesproken. Daardoor kunnen rechters vrezen voor vervolging vanwege de inhoud van hun uitspraken of het voorleggen van prejudiciële vragen; hun eigen onafhankelijkheid staat daardoor op het spel. Daarnaast zijn de tuchtprocedures zelf onvoldoende met waarborgen omkleed.

Gruba e.a. t. Rusland, EHRM 6 juli 2021, nrs. 66190/09 en 3 andere

In Rusland komt mannelijk politiepersoneel alleen in aanmerking voor ouderschapsverlof als hun vrouwelijke partners niet in staat zijn om voor de kinderen te zorgen. Het EHRM overweegt dat genderstereotypen, zoals opvattingen over rolpatronen, een ongelijke behandeling naar geslacht niet kunnen rechtvaardigen. Het is niet waarschijnlijk dat de operationele effectiviteit van de politie met dit onderscheid wordt gediend, nu geslacht minder bepalend zal zijn voor inzetbaarheid dan bijvoorbeeld functiecategorie. Art. 8 jo. 14 EVRM worden door dit onderscheid naar geslacht dan ook geschonden.

Khachatryan en Konovalova t. Rusland, EHRM 13 juli 2021, nr. 28895/14

Een migrant verblijft al twaalf jaar in Rusland op basis van tijdelijke verblijfsvergunning. Een verlenging daarvan wordt geweigerd omdat hij niet tijdig een verplicht HIV-negatief certificaat heeft overgelegd. Het EHRM acht dat niet aanvaardbaar en in strijd met art. 8 EVRM, vooral omdat er geen onderzoek is gedaan naar de proportionaliteit van een zo zwaar gevolg als weigering van verlenging voor een puur formele nalatigheid, waarbij ook nog geldt dat de medische (HIV-)status geen rol zou mogen spelen in de verlengingsbeslissing.

M.A. t. Denemarken, EHRM 9 juli 2021 (GK), nr. 6697/18

Een Syrische vluchteling heeft in Denemarken een tijdelijke beschermingsstatus gekregen. Gelet daarop geldt er een wachttijd van drie jaar voordat hij in aanmerking komt voor gezinshereniging met zijn in Syrië achtergebleven echtgenote. De Grote Kamer van het EHRM acht een dergelijke wachtperiode op zichzelf niet onredelijk in gevallen waarin de beschermingsstatus tijdelijk is. Wel is het van oordeel dat voor het individuele geval moet worden nagegaan of die wachttijd inderdaad in acht moet worden genomen. Nu het Deense recht dit niet toelaat, maar uitgaat van een algemene regeling, is art. 8 EVRM geschonden.

Maestri e.a. t. Italië, EHRM 8 juli 2021, nrs. 20903/15 en 3 andere

In een strafzaak over fraude met EU-melkquota zijn de verdachten in eerste aanleg veroordeeld, onder meer op basis van getuigenverklaringen. In hoger beroep is de veroordeling in stand gebleven, maar werden de feiten juridisch anders gekwalificeerd, zonder dat de getuigen opnieuw werden gehoord. Het EHRM is van oordeel dat dit laatste in de omstandigheden van het geval onterecht was, waardoor onvoldoende waarborgen zijn geboden voor een eerlijk proces, in strijd met art. 6 lid 1 EVRM.

Norman t. Verenigd Koninkrijk, EHRM 6 juli 2021, nr. 41387/17

Een Britse gevangenbewaarder heeft vijf jaar lang tegen betaling informatie over de Belmarsh-gevangenis doorgegeven aan een tabloidjournalist. De tabloiduitgever heeft uiteindelijk zijn naam prijsgegeven, waarna hij is vervolgd en veroordeeld wegens ‘misconduct in public office’. Gelet op de omstandigheden acht het Hof deze vervolging voldoende voorzienbaar in de zin van art. 7 EVRM. De ernst van het gedrag en de daardoor berokkende schade aan het gevangenisbestel, en het beperkte belang van de doorgegeven informatie, maken dat art. 10 EVRM niet is geschonden door het prijsgeven van de bron door de uitgever.

Loquifer t. België, EHRM 20 juli 2021, nrs. 79089/13, 13085/14 en 54534/14

Een voormalige rechter werd benoemd in de Belgische Hoge Raad voor de Justitie (Conseil supérieur de la Justice (CSJ)), maar al snel geschorst vanwege verdenkingen van vervalsing van documenten in haar vorige functie. Na vrijspraak werd de schorsing opgeheven. In dit geval is volgens het EHRM sprake van het vaststellen van burgerlijke rechten door een niet-rechterlijk orgaan, zodat volwaardige rechterlijke toetsing van het schorsingsbesluit nodig was. Die kon niet volledig worden geboden, waardoor het recht op toegang tot de rechter (art. 6 EVRM) is geschonden.