Europees Hof voor de Rechten van de Mens 14 januari 2020, nr. 30878/16, ECLI:CE:ECHR:2020:0114JUD003087816 (Lemmens (President), Serghides, Pinto de Albuquerque, Keller, Poláčková, Felici, Schembri Orland)

Na de dood van zes studenten die aan een ontgroeningsactiviteit deelnamen op het strand en daar gegrepen werden door een grote golf, is voldoende snel onderzoek ingesteld, maar is op een aantal punten verzuimd passende maatregelen te nemen om bewijs te vergaren en veilig te stellen. Schending van het procedurele aspect van art. 2 EVRM. Bij ontgroeningsactiviteiten op universiteiten gaat het om een horizontale rechtsverhouding, waarbij de taak van de staat om het leven van mensen te beschermen vooral tot uitdrukking komt in de plicht om een deugdelijk wettelijk kader te creëren. Dat bestond in dit geval bijvoorbeeld in de vorm van tuchtrechtelijke regels rondom ontgroeningen. De staat is wat dan ook niet tekortgeschoten in zijn materiële verplichtingen onder art. 2 EVRM.

Europees Hof voor de Rechten van de Mens 14 januari 2020, nr. 75953/16, ECLI:CE:ECHR:2020:0114JUD007595316 (Kjølbro (President), Motoc, Lubarda, Ranzoni, Ravarani, Schukking, Paczolay)

Klager is een Irakees staatsburger die zich in Roemenië schuldig heeft gemaakt aan mensenhandel en nu naar Irak dreigt te worden uitgezet. In het individuele geval is onvoldoende aangetoond dat hij daar zodanige risico’s loopt dat uitzetting in strijd zou zijn met art. 2 en 3 EVRM. Het ontbreken van schorsende werking bij de relevante rechtsmiddelen levert wel een schending op van art. 13 EVRM. De klachten over verbreking van zijn gezinsleven (art. 8 EVRM) en een oneerlijk proces door het niet kunnen horen van een getuige (art. 6 EVRM) zijn kennelijk ongegrond.

Europees Hof voor de Rechten van de Mens 16 januari 2020, nr. 59347/11, ECLI:CE:ECHR:2020:0116JUD005934711 (Wojtyczek (President), Pejchal, Harutyunyan, Pastor Vilanova, Eicke, Ilievski, Sabato)

Het EHRM oordeelt dat de strafrechtelijke veroordeling van Italiaanse journalisten wegens smaad een schending van de vrijheid van meningsuiting oplevert. Het betrof hier een onderwerp van algemeen belang, namelijk de moord op een journalist. De journalisten kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor de uitingen van een geïnterviewde politieman en daarnaast hadden zij veel feitelijk materiaal aangeleverd ter ondersteuning.

Europees Hof voor de Rechten van de Mens 14 januari 2020, nrs. 78042/16 en 66158/14, ECLI:CE:ECHR:2020:0114JUD007804216 (Lemmens (President), Serghides, Pinto de Albuquerque, Dedov, Elósegui, Wennerström, Schembri Orland)

Naar Russisch recht is het niet mogelijk om een rechter aansprakelijk te stellen voor schade die is geleden door het onrechtmatig verspreiden van persoonsgegevens, tenzij de rechter daarvoor ook al strafrechtelijk verantwoordelijk is gehouden. Dit betekent dat er geen ‘recht’ is in de zin van art. 6 EVRM en dat deze bepaling niet van toepassing is. Wel vormt de beperking van de aansprakelijkheid een schending van art. 13 EVRM.

Europees Hof voor de Rechten van de Mens 14 januari 2020, nr. 41288/15, ECLI:CE:ECHR:2020:0114JUD004128815 (Spano (President), Bošnjak, Kūris, Jelić, Bårdsen, Pavli, Yüksel)

Op een Facebookpost met een foto waarop de klagers, beiden man, elkaar kusten, is een storm aan negatieve en homofobe reacties gekomen. Naar aanleiding van aangifte van discriminatie is besloten geen strafrechtelijk onderzoek in te stellen, onder meer omdat klagers met hun ‘excentrieke’ gedrag de reacties zelf hadden uitgelokt. Het Hof acht deze redengeving discriminerend en oordeelt dat het niet-optreden van de autoriteiten in strijd is met art. 8 jo. 14 EVRM. Daarnaast vormt de discriminerende weigering om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen een schending van het recht op toegang tot een effectief rechtsmiddel (art. 13 EVRM).

Europees Hof voor de Rechten van de Mens, 19 november 2019 (ontv.), nrs. 1462/18 en 17348/18

In een advies onder Protocol 16 EVRM heeft het Hof eerder aangegeven dat in Frankrijk voldoende mogelijkheden bestaan om via adoptie alsnog een juridische band te creëren tussen een wensmoeder en een in het buitenland uit draagmoederschap geboren kind. Het legt geen excessieve last op aan klagers dat zij deze adoptieroute moeten volgen, zodat hun klachten kennelijk ongegrond zijn.