Kotov e.a. t. Rusland, EHRM 11 oktober 2022, nrs. 5142/18 en 13 andere

Een vuilnisbelt in Klin, Rusland, veroorzaakte stankoverlast, luchtvervuiling en grondwaterverontreiniging. Hoewel moeilijk aantoonbaar is dat omwonenden hierdoor gezondheidsschade hebben geleden, is het, gelet op het stelselmatig overschrijden van alle relevante emissienormen, aannemelijk dat hun welzijn is aangetast. Het enkele onrechtmatige handelen van de exploitant is geen reden om een schending aan te nemen van art. 8 EVRM, maar de staat heeft ook te weinig gedaan om de naleving van de normen actief af te dwingen. Daardoor is er geen ‘fair balance’ gevonden tussen het belang bij effectieve afvalverwerking en de privacybelangen van omwonenden, in strijd met art. 8 EVRM.

M.T. e.a. t. Zweden, EHRM 20 oktober 2022, nr. 22105/18

In Zweden is een regeling ingevoerd waarbij voor gezinshereniging voor vluchtelingen een wachttijd van twee jaar geldt. Deze regeling is vooral ingegeven door de wens de druk van vluchtelingen op sociale voorzieningen en het economisch welzijn te verminderen. Het EHRM acht de regeling redelijk en niet te belastend, ook niet in het concrete geval van de klagers. Dat de regeling alleen geldt voor mensen die uit een algeheel onveilige situatie zijn gevlucht en niet voor mensen die persoonlijk vrezen voor vervolging of mishandeling, acht het Hof niet in strijd met art. 8 jo. 14 EVRM.

Mørck Jensen t. Denemarken, EHRM 18 oktober 2022, nr. 60785/18

Een Deense staatsburger heeft in 2017 meegevochten in Syrië. Daarbij heeft hij Deense regelgeving overtreden op grond waarvan het niet was toegestaan om in het conflictgebied al-Raqqa te zijn. Het EHRM oordeelt dat de regelgeving voldoende duidelijk was. De veroordeling van klager tot zes maanden gevangenisstraf was daarom niet in strijd met het strafrechtelijk legaliteitsbeginsel (art. 7 EVRM), ook al werd het verbod voor al-Raqqa later ingetrokken. Evenmin levert de veroordeling een ongerechtvaardigde aantasting op van de vrijheid om het land te verlaten (art. 2 P4 EVRM).

Muhammad t. Spanje, EHRM 18 oktober 2022, nr. 34085/17

Muhammad, een Spanjaard van Pakistaanse afkomst, is op zeker moment staande gehouden en gevraagd om zijn identiteitsbewijs. Volgens Muhammad was daarbij sprake van etnische profilering en van discriminatie op grond van ras. Het EHRM wijst erop dat iemand die beweert slachtoffer te zijn van profilering voldoende materiaal moet aandragen om een vermoeden van discriminatie te vestigen. Daar is Muhammad niet in geslaagd, zodat art. 8 jo. 14 EVRM niet zijn geschonden. Daarnaast had Muhammad voldoende mogelijkheden om rechtsbescherming te krijgen en om onderzoek te laten doen naar de eventuele discriminerende bejegening.

Pavlov e.a. t. Rusland, EHRM 11 oktober 2022, nr. 31612/09

Inwoners van Lipetsk ondervinden al jaren schadelijke effecten door de uitstoot van grote (staal- en cement-)fabrieken in de omgeving. Het EHRM benadrukt dat in een geval als dit geen individuele gezondheidsschade hoeft te worden bewezen voor toepasselijkheid van art. 8 EVRM, maar dat het voldoende is dat de kwaliteit van leven in algemene zin aantoonbaar is benadeeld. De Russische autoriteiten hebben weliswaar enige maatregelen getroffen om de uitstoot te verminderen, maar zij zijn daarbij onvoldoende voortvarend te werk gegaan. Daardoor hebben ze geen redelijk evenwicht bereikt tussen de op het spel staande belangen en is art. 8 EVRM geschonden.

S.C.R.L., HvJ EU 13 oktober 2022, zaak C-344/20

De sollicitatie van L.F. voor een stageplaats bij een woningcorporatie is afgewezen omdat zij een hoofddoek draagt en dat in strijd is met het neutraliteitsbeleid van de corporatie. Het HvJ EU benadrukt dat bij de toetsing van indirect onderscheid geen verschil mag worden gemaakt tussen ‘godsdienst’ en ‘levensovertuiging’ – deze gronden moeten worden gelijkgesteld. Daarnaast laat het vanwege de ontbrekende consensus op dit terrein veel vrijheid aan de staten om in hun nationale recht en bij de belangenafweging bij indirect onderscheid (zoals in het onderhavige geval) meer gewicht toe te kennen aan de godsdienstvrijheid dan aan de ondernemingsvrijheid.

S.F.K. t. Rusland, EHRM 11 oktober 2022, nr. 5578/12

Een jonge vrouw raakte zwanger, maar haar ouders waren sterk tegen de zwangerschap gekant. Zij dwongen haar – in het geval van de vader met zware bedreigingen – tot een abortus. De arts in het (openbare) ziekenhuis ging hierin mee en voerde de abortus uit, waarbij hij ook geen goed medisch onderzoek uitvoerde. Het EHRM houdt de staat daarom medeverantwoordelijk voor de gedwongen abortus, waarvan het aanneemt dat die onder zodanige dwang plaatsvond dat art. 3 EVRM is geschonden. Daarnaast is er na de abortus onvoldoende via het strafrecht opgetreden, waardoor de staat ook zijn procedurele positieve verplichtingen niet is nagekomen.

Stancu e.a. t. Roemenië, EHRM 18 oktober 2022, nr. 22953/16

Op een nieuwswebsite zijn verschillende artikelen geplaatst waarin kritisch wordt gerapporteerd over de rol van een openbaar aanklager – O.S.H. – in een strafzaak waarin de verdachte is vrijgelaten. O.S.H. heeft geprocedeerd wegens reputatieschade en is in het gelijk gesteld. Het EHRM oordeelt dat daarmee inbreuk is gemaakt op de uitingsvrijheid van de nieuwssite. Nu het ging om een onderwerp van algemeen belang, de reputatie van O.S.H. niet ernstig is aangetast, er een voldoende feitelijke basis was voor het artikel en de opgelegde civiele schadevergoeding (1000 euro) een ontmoedigend effect kon hebben, concludeert het Hof dat art. 10 EVRM is geschonden.

Theo National Construct S.R.L. t. Moldavië, EHRM 11 oktober 2022, nr. 72783/11

De Roemeense wegenbouwonderneming Theo National Construct was een partnerschap aangegaan met de Moldavische ondernemingen Q en S, waarbij Theo National Construct waardevolle machinerie inbracht. Via allerlei wegen wist onderneming S vervolgens Theo National Construct uit de constructie te zetten, waarna de machinerie op de bank overging die eerder leningen aan het samenwerkingsverband had verstrekt. Het EHRM vermoedt kwade trouw en fraude bij de procedures die S heeft aangespannen en oordeelt dat de procedures jegens Theo National Construct willekeurig en onrechtmatig zijn verlopen. Het stelt dan ook een schending vast van art. 1 EP EVRM.

Zeggai t. Frankrijk, EHRM 13 oktober 2022, nr. 12456/19

Rondom de onafhankelijkheid van Algerije zijn specifieke voorzieningen getroffen voor mensen die de Franse nationaliteit wilden behouden of verwerven. De ouders van klager hebben destijds niet van die voorzieningen gebruik gemaakt, waardoor hij ook zelf niet de Franse nationaliteit heeft gekregen. Hij vindt dat dit een ongelijke behandeling oplevert ten opzichte van mensen die na de onafhankelijkheid zijn geboren en waarvoor een andere nationaliteitsregeling geldt. Het Hof oordeelt dat de destijds getroffen regeling gerechtvaardigd is en dat er bovendien gemakkelijke en toegankelijke manieren bestaan om alsnog de Franse nationaliteit te verwerven. Art. 8 jo. 14 EVRM is dan ook niet geschonden.