Timpau t. Roemenië, EHRM 5 december 2023, nr. 70267/17

Klachten over een docente Orthodoxe Religie leidden er in 2015 toe dat de aartsbisschop zijn toestemming introk voor haar optreden als godsdienstdocent. Dit leidde vervolgens tot haar ontslag. De nationale rechters konden het onderliggende aartsbisschoppelijke besluit niet toetsen omdat dit tot de exclusieve bevoegdheid van de kerkelijke rechtbanken behoorde. Daardoor was er geen geschil over een ‘recht’ in de zin van art. 6 lid 1 EVRM. Het ontslag heeft verder weliswaar inbreuk gemaakt op haar privéleven, maar het Hof acht het besluit in de omstandigheden van het geval niet ongerechtvaardigd. Art. 8 EVRM is dus niet geschonden.

V t. Tsjechië, EHRM 7 december 2023, nr. 26074/18

Een agressieve en gewelddadige psychiatrische patiënt was opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, maar toen hij daar een medewerker aanviel, werd de politie erbij geroepen. Die paste een nekklemtechniek toe en taserde de patiënt, die later overleed. Het Hof oordeelt dat in beginsel het medisch personeel voldoende middelen moet hebben om om te gaan met gewelddadige patiënten. Regelgeving moet duidelijke grenzen stellen aan de inzet van een taser (zeker bij psychiatrische patiënten) en de politie en medisch personeel moet goed worden getraind. Op al deze punten bestonden in Tsjechië tekortkomingen, zodat art. 2 EVRM is geschonden.

Vučković t. Kroatië, EHRM 12 december 2023, nr. 15798/20

Een verpleegster is verschillende malen door een ambulancemedewerker aangerand. Deze is daarvoor in eerste aanleg veroordeeld tot 10 maanden gevangenisstraf, maar in hoger beroep is deze straf omgezet in een taakstraf. Het EHRM heeft begrip voor het feit dat taakstraffen steeds vaker worden opgelegd, maar legt uit dat juist bij seksueel geweld tegen vrouwen zwaardere maatregelen aangewezen zijn. Ook overweegt het dat door de taakstraf in deze zaak onvoldoende recht werd gedaan aan het leed van de verpleegster en het gebrek aan berouw bij de dader. Door het opleggen van de taakstraf is art. 3 EVRM dan ook geschonden.

Waldner t. Frankrijk, EHRM 7 december 2023, nr. 26604/16

In Frankrijk gold tot 2006 de regeling dat zzp’ers die lid waren van een goedgekeurde accountancyvereniging 20% aftrek kregen van hun belastbaar inkomen. In 2006 is dit vervangen door een regeling waarbij voor niet-leden juist 25% bij hun belastbaar inkomen wordt opgeteld. Het EHRM acht de doelstellingen van deze regeling legitiem en wijst op de ruime beoordelingsmarge op belastingrechtelijk gebied. De onderhavige regeling is echter gebaseerd op onterechte ficties en gaat uit van kwade trouw, zonder dat daar een goede reden voor bestaat. De regeling ontbeert daardoor een redelijke basis en is in strijd met art. 1 EP EVRM.

Wiegandová t. Tsjechië, EHRM 11 januari 2024, nr. 51391/19

Wiegandová heeft in 2003 een pand geërfd dat haar overleden partner eerder had verworven door restitutie. Toen het pand nog in staatseigendom was, is het opgedeeld in appartementen die werden beheerd door een woningbouwcorporatie. Bij de restitutie is een compromisregeling getroffen waarbij erfdienstbaarheden op de appartementen kwamen te rusten ten voordele van de woningbouwcorporatie. Deze maken volgens het EHRM weliswaar inbreuk op Wiegandová’s eigendomsrecht, maar deze inbreuk is niet disproportioneel. Wiegandová had kunnen weten van de erfdienstbaarheden, die niet zeer belastend zijn gebleken en bovendien een legitiem doel dienen. Art. 1 EP EVRM is dan ook niet geschonden.