Konsul Rzeczypospolitej Polskiej w N., HvJ EU 10 maart 2021, zaak C-949/19

Een visumverzoek voor een periode van langer verblijf door een derdelander is geweigerd, zonder dat daartegen een beroepsmogelijkheid openstaat. Het HvJ oordeelt dat op de onderhavige situatie art. 21 lid 2 bis Schengenuitvoeringsovereenkomst niet van toepassing is, zodat op grond van art. 51 lid 1 Hv het recht op toegang tot de rechter van art. 47 Hv hierbij niet geldt. Wel is het aan de nationale rechter om te onderzoeken of een andere EU-regeling (richtlijn 2006/801) van toepassing zou kunnen zijn en of op basis daarvan adequate toegang tot de rechter kan worden geboden.

Stichting Varkens in Nood e.a., HvJ EU 14 januari 2021, zaak C-826/18

Op grond van art. 9 van het Verdrag van Aarhus is het mogelijk om de toegang tot de rechter te beperken tot direct betrokkenen. Dit is anders als naar nationaal recht een ruimer recht op inspraak in het besluitvormingsproces toekomt; dan volgt het recht op toegang tot de rechter deze mogelijkheid. De beperking van het recht op toegang tot de rechter voor non-gouvernementele organisaties tot gevallen waarin zij van een voorbereidingsprocedure gebruik hebben gemaakt is in het licht van art. 52 lid 1 Hv een redelijke beperking van het recht op een effectief rechtsmiddel (art. 47 Hv).

Facebook Ireland en Schrems, HvJ EU 16 juli 2020, zaak C-311/18

Het HvJ spreekt zich in deze zaak uit over de doorgifte van persoonsgegevens vanuit de EU naar de Verenigde Staten. Voor zover daarop de zogenaamde standaardbepalingen van toepassing zijn, is het primair aan de verwerkingsverantwoordelijke om te zorgen voor een passend niveau van persoonsgegevensbescherming; als dat niet lukt, moet de nationale toezichthouder de doorgifte beëindigen. Bij de doorgifte van persoonsgegevens mag niet worden afgegaan op het privacyschildbesluit van de Europese Commissie: dit besluit is ongeldig wegens strijd met art. 7, 8 en 47 Hv, nu daarin ten onrechte is aangenomen dat de rechtsbescherming en waarborgen in de Verenigde Staten toereikend zijn.

Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság Délalföldi Regionális Igazgatóság, HvJ EU 14 mei 2020, gev. zaken C-924/19 en C-925/19 PPU

Verzoekers in het hoofdgeding zijn vluchtelingen die via de Servisch-Hongaarse transitzone Hongarije probeerden binnen te komen om een asielvraag in kunnen te dienen. Zij zijn gedurende langere tijd verplicht geweest om in de transitzone te verblijven. Nadat Servië op basis van een eerder terugkeerbesluit weigerde om de verzoekers toe te laten, heeft Hongarije het terugkeerland gewijzigd naar de herkomstlanden van verzoekers. Het HvJ oordeelt dat de detentie in een transitzone niet langer dan vier weken mag duren en dat er voldoende rechtsbescherming moet zijn. Het wijzigen van het herkomstland impliceert een nieuw terugkeerbesluit waartegen volwaardige rechtsbescherming moet worden geboden.

GAEC Jeanningros, HvJ EU 29 januari 2020, zaak C-785/18, ECLI:EU:C:2020:46

Het stelsel van effectieve rechtsbescherming en toegang tot rechtsmiddelen in de Europese Unie vergt dat op nationaal niveau een rechterlijke wettigheidstoetsing van besluiten moet kunnen worden uitgevoerd, ook wanneer die besluiten pas rechtsgevolg krijgen wanneer zij op EU-niveau door de Europese Commissie worden geregistreerd.

Hof van Justitie van de Europese Unie (GK) 19 december 2019, zaak C-752/18

Lijfsdwang jegens verantwoordelijke personen van nationale autoriteiten die aanhoudend weigeren rechterlijke beslissingen en het Unierecht na te komen (op het terrein van luchtkwaliteit) kan worden opgelegd als daarvoor een voldoende toegankelijk en nauwkeurige rechtsgrond is en de toepassing ervan voldoende voorzienbaar en evenredig is.

Hof van Justitie van de EU21 november 2019, zaak C-379/18, ECLI:EU:C:2019:1000 (Vilaras, Kamerpresident, Rodin, Šváby (rapporteur), Jürimäe en Piçarra)

Het HvJ oordeelt dat een nationaal systeem waarbij een luchthavengebruiker niet kan opkomen tegen het besluit van een onafhankelijke toezichthoudende autoriteit tot goedkeuring van het systeem van luchthavengelden, maar alleen bij een civiele rechter beroep kan instellen tegen de luchthavenbeheerder en daarbij enkel kan aanvoeren dat de verschuldigde vergoeding niet billijk is, niet verenigbaar is met de EU-rechtelijke beginselen van doeltreffendheid en effectieve rechtsbescherming.